ΕΚΛΟΓΕΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΘΕΙΑΣ

Ο εκφυλισμός του φοιτητικού συλλόγου Οικονομικού συνεχίζεται…

Είναι γνωστή η κατάσταση που επικρατεί στο οικονομικό… Είναι γνωστό οτι ο σύλλογος εδώ και χρόνια έχει περιέλθει σε κατάσταση απραξίας με κύριο λογο την αυτοδυναμία της Δαπ και με την σιωπηρή συνενοχή της Πασπ…. Αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι το ότι οι αντιδημοκρατικές πρακτικές της ΔΑΠ δεν θα είχαν κανένα Όριο…

Το δράμα φτάνει στο αποκορύφωμά του..

Ήδη από το προεκλογικό ΔΣ, στο οποίο αποφασιζόταν ο εκλογικός κανονισμός, η ΔΑΠ έδειξε τις προθέσεις της προσπαθώντας να περάσει τα λευκά ψηφοδέλτια στα άκυρα, ενώ είναι κανονικά έγκυρα καθώς εκφράζουν πολιτική τοποθέτηση. Στη συνέχεια η διαδικασία ορίζει να γίνει έλεγχος των ψηφοδελτίων (σύμφωνα με τους καταλόγους της γραμματείας) για να εξακριβωθεί αν όλοι οι υποψήφιοι υπάρχουν όντως και είναι εγγεγραμμένοι στη σχολή. Αυτό τελικά δεν έγινε ποτέ με ευθύνη κυρίως της ΔΑΠ και συνένοχη την ΠΑΣΠ.

Η μέρα των εκλογών..

Κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας μπράβοι είχαν κάνει την εμφάνιση τους στο νέο κτήριο της νομικής δείχνοντας τις προθέσεις των Δαπιτών να κρατήσουν την αυτοδυναμία με… τον έναν η τον άλλο τρόπο! Στο τέλος της διαδικασίας της ψηφοφορίας μέλη της Δαπ εξαφάνισαν τα πρακτικά της κάλπης του Β έτους και επέστρεψαν μετά από ώρα. Λόγο της αναντιστοιχίας που υπήρχε στα πρακτικά στην συγκεκριμένη κάλπη αποφασίστηκε να ανοίξουν πρώτα οι κάλπες του πρώτου και του τρίτου έτους.

Καταμέτρηση… Η νοθεία σε όλο της το μεγαλείο….

Με το που ανοίγουν οι κάλπες οι προθέσεις της Δαπ γίνονται ολοφάνερες. Το πρώτο ψηφοδέλτιο της ΑΡ.ΕΝ. που βγήκε στο πρώτο έτος ακυρώνεται από την Δαπ  παρά την αντίθετη γνώμη της πλειοψηφίας της Κεντρικής Εφορευτικής Επιρτοπής. Παράλληλα ακυρώνονται ψηφοδέλτια της Πασπ και της Αμαφ (της Αμαφ  στο 3^ο έτος με την σύμφωνη γνώμη της Πασπ) ενώ πρώην  στελέχη της Δαπ που έχουν τελειώσει την σχόλη εδώ και χρόνια τρομοκρατούν και απειλούν. Οι μπράβοι είναι πλέον γύρω στους 15  και περιφέρονται στον 5^ο…

Είναι πλέον φανερό ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες η καταμέτρηση δεν γίνεται να συνεχιστεί.. Όλες οι παρατάξεις πλην της Δαπ (Αριστερή Ενότητα ,Εαακ ,Αμαφ, Πασπ ,Πκς  ) αποφασίζουν να αποχωρίσουν από την διαδικασία και η Δαπ μένει με τους Μπράβους και τις κάλπες. Η παράνοια όμως δεν σταμάτησε εκεί! Η Δαπ συνέχισε ανοίγοντας μόνη της τις κάλπες και ανακοινώνοντας μόνη της αποτελέσματα –προφανώς παραποιημένα- Για μας είναι δεδομένο ότι τα αποτελέσματα αυτά δεν γίνεται να αναγνωριστούν από κανέναν…

Έχει έρθει η ώρα να σπάσουμε το τείχος της σιωπής στο οικονομικό!

Έχει έρθει η ώρα να σπάσουμε την τρομοκρατία στο σύλλογο

Έχει έρθει η ώρα να σπάσουμε την Χούντα της Δαπ…

Έχει έρθει η ώρα ο σύλλογος να αναστηθεί…

Καλούμε όλα τα μέλη του συλλόγου να δουν καθαρά το ποια είναι η ΔΑΠ οικονομικού και οι πρακτικές της και να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές…

Καλούμε σε Γενική συνέλευση την Τρίτη 31 Μάιου γιατί η δημοκρατία στον σύλλογο είναι υπόθεση όλων μας….

Για να δεις τα αστέρια πρέπει να σηκώσεις κεφάλι...

Μέσα Μαΐου, η άνοιξη έφτασε, η χρονιά σιγά σιγά τελειώνει κι όμως στην «ατμόσφαιρα» υπάρχει αβεβαιότητα… Ένας χρόνος λοιπόν με μνημόνιο και ΔΝΤ, ένας χρόνος στον οποίο το ΠΑΣΟΚ έχει βάλει στόχο να διαλύσει κάθε κοινωνικό κεκτημένο! Κι όμως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως τίποτα δεν άλλαξε. Τις μέρες αυτές, το μοίρασμα των σημειώσεων έχει ενταθεί, οι προσκλήσεις για εκδρομές στη Μύκονο και για ξέφρενα βράδια στον Καρρά δίνουν και παίρνουν. Τα πονηρά μυαλά λένε ότι όλα αυτά ίσως έχουν κάποια σχέση με τις προσεχείς φοιτητικές εκλογές. Πράγματι, την Τετάρτη 18 Μαΐου πραγματοποιούνται πανελλαδικές φοιτητικές εκλογές. Κι επειδή πολλά ακούγονται, ως Αριστερή Ενότητα θεωρούμε πως είναι καλό να καταθέσουμε τις δικές μας απόψεις για το νόημα και τη σημασία των εκλογών εν γένει αλλά και για τον ιδιαίτερο συμβολισμό που παίρνουν φέτος.

Πρακτικά, γιατί ψηφίζουμε στις φοιτητικές εκλογές;

Για την ανάδειξη των αντιπροσώπων των φοιτητών και φοιτητριών, που αποτελούν μέλη του Φοιτητικού Συλλόγου οικονομικού νομικής, στα όργανα συνδιοίκησης (Διοικητικό Συμβούλιο, Συνέλευση Τμήματος), δηλαδή στα όργανα λήψης αποφάσεων της σχολής μας. 

Αρχικά πρέπει να τονιστεί ότι η δυνατότητα των φοιτητών να ψηφίζουν και να εκλέγουν αντιπροσώπους για τη λειτουργία των δικών τους οργάνων λήψης αποφάσεων δεν υπήρχε πάντα και δεν είναι κάτι αυτονόητο. Το αίτημα για διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών στις σχολές έχει διεκδικηθεί μέσα από αιματηρούς αγώνες του φοιτητικού κινήματος, στα πιο ταραγμένα χρόνια της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας. Κι αυτό γιατί η εκλογή αντιπροσώπων αποτελεί την αφετηρία ώστε οι φοιτητές να έχουν λόγο για τα όσα συμβαίνουν στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία και να μπορούν να διασφαλίζουν τη λειτουργία των δημοκρατικών διαδικασιών στη σχολή τους. Οι εκλογές αποτελούν ακόμα, την κατακτημένη από το φοιτητικό κίνημα,  θεσμική επικύρωση του πρωταρχικού δικαιώματός τους να δρουν πολιτικά, να διεκδικούν συλλογικά τα συμφέροντά τους και να οργανώνουν γι’ αυτό το λόγο αγώνες και κινήματα.Βεβαια στο τμήμα μας η πολυετής αυτοδυναμία της Δαπ εχει νεκρώσει τον σύλλογο και και κάθε είδους συλλογικότητα εχει πάψει να υφίσταται... Για αυτο και εμεις λέμε οτι η αυτοδυναμία πρεπει να αρχίσει να μετράει μερες για να μπορέσει επιτέλους να ακουστεί η φώνη του συλλόγου.

Γιατί να πάω να ψηφίσω? Αφού όλοι ίδιοι είναι... και έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν αλλάζει...

Η μηπώς αλλάζει? Η αποχή έχει γίνει πλέον πολύ της μόδας... Ας δούμε όμως ποιους βολεύει αυτο... Ο κόσμος που σκέφτεται να μην ψηφίσει ειναι κατα κύριο λόγο ο κόσμος που ειναι απογοητευμένος απο τις κυρίαρχες πρακτικές Δαπ -Πασπ... Η αποχή λοιπόν δεν θα στερήσει τιποτα απο αυτους που ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση ισα -ισα θα τους ενισχύσει... αυτους και την αυτοδυναμία τους...  Η αποχή δεν σημαίνει και ουδετερότητα... Αντίθετα ενισχύει τις παρασκινιακές διαδικασίες, αποδυναμώνει την δημοκρατικότητα της ψηφοφορίας και εν τέλει δίνει συγχωροχάρτι σε όσους επικαλούνται τον σύλλογο για ίδιον όφελος...(ποιοι να 'ναι αραγε?)

 Ενάντια στην αποχή που δίνει πάτημα να λαμβάνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς, στις φοιτητικές εκλογές ψηφίζουμε, ώστε την επόμενη μέρα, μέσα  από μαζικούς, δημοκρατικούς αγώνες, να διεκδικήσουμε:

1)                  ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους και όλες

2)                   αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π

3)                   ενιαίο πτυχίο με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό (βασικός μισθός με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα) 

4)                   πλήρης απασχόληση, 5μερο-7ωρο-35ωρο

5)                   καμία περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων - σύσταση εκδοτικού φορέα δωρεάν παροχής συγγραμμάτων- να αποκτήσει το πανεπιστήμιο το δικό του τυπογραφείο.

Εγω θα ψηφίσω ΔΑΠ... Για την παρέα ρε γαμώτο...

Ψηφίζοντας Δαπ ουσιαστικά δεν ψηφίζεις τον /την φίλο/η σου που είναι στο ψηφοδέλτιο...

Ψηφίζεις μια σειρά πολίτικών που αυτή η παράταξη υποστηρίζει...

Από την μία ψηφίζοντας Δαπ ψηφίζεις Νέα Δημοκρατία... Πως αλλιώς να εξηγήσουμε τα πανηγύρια των στελεχών της Νέας δημοκρατίας μετά από κάθε πρωτιά της φοιτητικής τους παράταξης...

Από την άλλη μια ψήφος στη Δαπ ισοδυναμεί με υπερψήφιση των θέσεων της για το πανεπιστήμιο...http://dap.gr/protasi ιδιωτικά πανεπιστήμια, manager , σύνδεση πανεπιστημίων με επιχειρήσεις και... βασικά μπείτε και δείτε τα... ότι και να πούμε είναι λίγο...

Ακόμη ψήφος στην Δαπ σημαίνει συνέχεια της αυτοδυναμίας της .. Σημαίνει ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ Σημαίνει νεκρός σύλλογος σημαίνει ότι αντί για συλλογικές διεκδικήσεις θα έχουμε ένα ισχυρό ταξιδιωτικό πρακτορείο για bansko και Μύκονο και μια εταιρία διοργανώσεων party....

Ψήφος στην Δαπ δεν σημαίνει προάσπιση του τμήματος από τον νέο νόμο... Τον θυμήθηκαν 10 μέρες πριν τις εκλογές -τυχαίο? Δεν νομίζουμε....- και προφανώς θα τον ξεχάσουν αμέσως μετα...

Εγώ θα ψηφίσω Πασπ…Για τον Γιωργάκη ρε γαμώτο…..

Ψηφίζοντας Πασπ ουσιαστικά δίνεις ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση του μνημονίου….

Κάθε προσπάθεια της Πασπ να πείσει ότι δεν αποτελεί το μακρύ χέρι της κυβέρνησης μέσα στο πανεπιστήμιο αναιρείται από την απόλυτη σύμπλευση των προτάσεων  της (http://www.pasp-oikonomikou.gr/new/index.php?option=com_content&task=view&id=17&Itemid=58) με τον νόμο Διαμαντοπούλου (http://asymmetria.files.wordpress.com/2008/05/cebaceb5ceafcebcceb5cebdcebf-ceb4ceb9ceb1ceb2cebfcf8dcebbceb5cf85cf83ceb7cf821.pdf)... Πανεπιστημιακός Καλλικράτης , νέες πηγές χρηματοδότησης (βλ. εταιρίες ή διδακτρα) καταργήσεις τμημάτων κλπ… βασικά… μπείτε και δείτε τα…..

Ψηφίζοντας Πασπ θα κάνεις την Διαμαντόπουλου   περήφανη για τον νόμο της … Θα υποστηρίξεις την ασυνέπεια λόγων και έργων (θυμίζουμε ότι στην συνέλευση είχαν υποσχεθεί ότι θα κάνουν ότι μπορούν για νέα Γενική συνέλευση στις 11 Μάιου και πράγματι έκαναν ότι μπορούσαν… Τίποτα)

Ψηφίζοντας Πασπ δίνεις πάτημα στην κυβέρνηση να  καυχιέται για το ότι η σπουδάζουσα νεολαία την υποστηρίζει….

Και τι το διαφορετικό έχει να προτείνει η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ?

Απέναντι στην αντίληψη του ατομικού δρόμου, της απάθειας και του καριερισμού, υπάρχει ένας ριζικά αντίθετος δρόμος τον οποίο προασπιζόμαστε… Είναι η άποψη που υποστηρίζει ότι μπροστά στη συλλογική επίθεση που δέχονται τα δικαιώματά μας, μπορούν να υπάρξουν μόνο συλλογικές απαντήσεις! Απέναντι στο πανεπιστήμιο-επιχείρηση, εμείς προτάσσουμε τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας, ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό και προσβάσιμο από όλους ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας. Διεκδικούμε και υπερασπιζόμαστε ένα πρόγραμμα σπουδών που θα διασφαλίζει την επιστημονική συνοχή, θα υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα της αγοράς, ένα πτυχίο που θα προσφέρει επαγγελματικά δικαιώματα και θα εξασφαλίζει αξιοπρεπείς όρους εργασίας και ζωής. Στον αντίποδα ενός πανεπιστημίου αποστειρωμένου από κάθε πολιτική διαδικασία, που θα ελέγχεται από «ειδικούς» και manager, αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο με ζωντανές δημοκρατικές διαδικασίες, στο οποίο φοιτητές και διδάσκοντες θα αποφασίζουν από κοινού για τη λειτουργία του.

Ψηφίζουμε ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ γιατί όπως έχουμε ξαναπεί, κάτι κινείται στον σύλλογο… Κάτι κινείται και αυτό φαίνεται από τις κουβέντες των φοιτητών μέχρι την συνέλευση … Κάτι κινείται και έχει έρθει η ώρα να αλλάξει τα πράγματα… Να σπάσει την θανατηφόρα αυτοδυναμία της Δαπ στην σχολή, να δυναμώσει τις συλλογικές διαδικασίες, να δυναμώσει την φωνή των φοιτητών.

Να σπάσει την αυτοδυναμία όχι με μια απ’ τα ίδια… Αλλά δυναμώνοντας την φωνή της αριστεράς… Της Αριστεράς εκείνης που παλεύει για δημοκρατία στο σύλλογο , που δεν λειτουργεί με όρους ανάθεσης αλλά με όρους συμμετοχής. Που παλεύει για την Ενότητα γιατί την θεωρεί αναγκαία προϋπόθεση νίκης. Που απέναντι στο Βansko και τον Καρρά θέτει ζητήματα όπως αυτά των συγγραμμάτων και του νέου νόμου Διαμαντοπούλου. Της αριστεράς που δεν είναι φοβική απέναντι στο συντονισμό και την κοινή δράση, της αριστεράς που είναι πολύχρωμη και πλουραλιστική, της αριστεράς που είναι ζωντανή…

Στις πιο πολιτικές εκλογές των τελευταίων χρόνων είναι ευκαιρία να προτάξουμε την ανάγκη της δημοκρατικής αναζωογόνησης του φοιτητικού κινήματος, με λειτουργικές Γενικές Συνελεύσεις που θα καθιερώνουν τη δημοκρατική συμμετοχή όλων των φοιτητών, δημοκρατικά Διοικητικά Συμβούλια ανοιχτά σε όλο τον φοιτητικό κόσμο και με την παρέμβαση του φοιτητικού συλλόγου στις Γενικές Συνελεύσεις Τμήματος. Απέναντι σε όσους παρουσιάζουν την πολιτική ως υπόθεση ειδικών, η Αριστερή Ενότητα δεν ζητά μόνο την ψήφο των φοιτητών αλλά τη συμμετοχή τους και τη συλλογική δράση τους όλο το χρόνο!

Η αυτοδυναμία πεθαίνει ο σύλλογος ανασταίνεται….

Στις 18 Μάη ψηφίζουμε-στηρίζουμε ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Η μεγάλη κρατικοδίαιτη συντεχνία

Να το υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά. Χωρίς την άρρητη εγγύηση του δημοσίου οι Γερμανικές, οι Ισπανικές, οι Βρετανικές και οι Ελληνικές τράπεζες είναι μη βιώσιμες. Είναι στην ουσία χρεοκοπημένες και εξαρτούνται από το κράτος

Του Ευκλείδη Τσακαλώτου Από τα τηλεοπτικά δελτία των οκτώ και εννιά μέχρι το the books journalαναδεικνύεται καθημερινά η καταστροφική επιρροή των συντεχνιών, και ο λαϊκισμός που τις συντηρεί. Είναι καιρός να κόψουμε τις γέφυρες «μας» («σας» θα ήταν η πιο σωστή διατύπωση, μια και οι ίδιοι οι συγγραφείς και παρουσιαστές, εννοείτε, ότι έχουν κάνει από καιρό την αυτοκριτική τους) με μια μεταπολίτευση που στηρίχτηκε και στα δύο φαινόμενα. Και για να γίνει αυτό πρέπει να συρρικνωθεί το κράτος – μια τολμηρή μεταρρύθμιση (υπάρχουν μη τολμηρές μεταρρυθμίσεις;) που θα ήταν αναγκαία, όπως λέει και ο πρωθυπουργός, ακόμα και αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο. Τώρα ότι πολλοί καναλάρχες έχουν ιδιωτικό συμφέρον από μια τέτοια συρρίκνωση δεν αποτελεί μέρος της κουβέντας. Ούτε ότι πολλές από τις υπηρεσίες που θα προσφέρουν οι «ιδιώτες» μετά από τη μεταρρύθμιση θα εξαρτούνται, αν όχι αποκλειστικά, σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον, από τα δημόσια έργα και από τις δημόσιες προμήθειες και επιδοτήσεις. Οι φορολογούμενοι, δηλαδή, θα συνεχίζουν να πληρώνουν. Η διεθνής εμπειρία λέει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να αύξησαν την ποιότητα των υπηρεσιών, αλλά παντού αποτέλεσαν μια θαυμάσια ευκαιρία αναδιανομής πόρων προς τους ιδιώτες. Ο δημόσιος τομέας πρέπει να συρρικνωθεί, για το καλό του τόπου, βεβαίως, βεβαίως. Αλλά υπάρχει κανένας άλλος τομέας προς συρρίκνωση ή τουλάχιστον αλλαγή πλεύσης; Κάποιος τομέας που έχει εξαιρετικά μεγάλη ιδιωτική απόδοση και πολύ μικρή κοινωνική απόδοση; Κάποιος τομέας που στην ανοδική του φάση τα τελευταία είκοσι χρόνια και πάνω βασίστηκε σε άρρητες εγγυήσεις από το κράτος (ό,τι και να γίνει οι ζημιές θα κοινωνικοποιηθούν); Κάποιος τομέας που η απληστία και αλαζονεία του, οι καταστροφικές επιλογές του, συνέβαλαν στην παγκόσμια οικονομία κρίση; Κάποιος τομέας που συνδέεται με όλες τις μεγάλες φούσκες στα χρηματιστήρια, στις αγορές ακινήτων και παραγώγων; Ο χρηματοπιστωτικός τομέας άνθησε σε όλες σχεδόν τις χώρες πριν από το 2008. Στις ΗΠΑ το 1977 τα κέρδη του αποτελούσαν μόλις 10% των συνολικών κερδών των επιχειρήσεων. Τριάντα χρόνια αργότερα ο αριθμός αυξήθηκε σε 40%. Στην Ιρλανδία τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών έφτασαν 800% του ΑΕΠ, μια δυσαναλογία που μόνο κρίση μπορούσε να επιφέρει. Η κυριαρχία του City – το χρηματοπιστωτικό κέντρο του Λονδίνου – δημιούργησε εκρηκτικές ανισότητες, κοινωνικές και περιφερειακές, στη Βρετανία. Κατά τη Doreen Massey, ο χρηματοπιστωτικός τομέας μοιάζει με το τροπικό δέντρο upas, κάτω από το οποίο τίποτα άλλο δεν μπορεί να φυτρώσει. Όχι μόνο δεν φάνηκε να διανέμει τους πόρους με αποδοτικό τρόπο, μια από τις κυρίαρχες υποσχέσεις του νεοφιλελευθερισμού, αλλά επικέντρωσε το ενδιαφέρον του σε δραστηριότητες με ελάχιστη θετική επίδραση στην υπόλοιπη οικονομία. Και βεβαίως, όλα αυτά είτε με την άρρητη εγγύηση του δημοσίου, είτε με πιο άμεσα μέτρα διάσωσης. Να το υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά. Χωρίς την άρρητη εγγύηση του δημοσίου οι Γερμανικές, οι Ισπανικές, οι Βρετανικές και οι Ελληνικές τράπεζες είναι μη βιώσιμες. Είναι στην ουσία χρεοκοπημένες και εξαρτούνται από το κράτος. Είναι, δηλαδή, για να δανειστώ μια φράση από τους φίλους μου τους εκσυγχρονιστές, κρατικοδίαιτες. Η κυριαρχία τους δεν βασίζεται, όπως πρόσφατα έγραψε ο Stiglitz, στο συγκριτικό τους πλεονέκτημα, αλλά στην πολιτική τους ισχύ. Πάνω από τη μισή χρηματοδότηση του Συντηρητικού κόμματος στη Βρετανία προέρχεται από το χρηματοπιστωτικό τομέα (θα ήταν ενδιαφέρον να ξέραμε το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα).  Αποτελούν τη μεγαλύτερη συντεχνία όλων των εποχών. Αλλά για κάποιο λόγο αυτό το γεγονός δεν έχει αναδειχτεί ούτε από τα κανάλια ούτε από τα δημοσιεύματα των εκσυγχρονιστών. Μήπως και ο ρόλος των τραπεζών είναι μέρος των ίδιων νόμων της οικονομίας (αγοράς) που μόνο οι λαϊκιστές θεωρούν ότι μπορούν να παραβιαστούν; Μήπως η «αυτογνωσία» των παλαιότερων και νεοφώτιστων εκσυγχρονιστών θα μπορούσε να ενσωματώσει και κατιτίς για τις τράπεζες; Μήπως η τόλμη, και οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει καμία φορά να επιδεικνύονται και σε σχέση με την Eurobank και την Alpha, και όχι μόνο σε σχέση με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ; Πηγή: Συναντήσεις της Αυγής

Δεν μας τρομοκρατούν... Μας εξοργίζουν!

Σήμερα Παρασκευή 13 Μάη άλλη μία ενέργεια καταστολής και ωμής βίας ήρθε να προστεθεί στα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Στις 4 το απόγευμα δυνάμεις της ομάδας ΔΙΑΣ εισέβαλαν στον προαύλιο χώρο της Νομικής κυνηγώντας μετανάστες - μικροπωλητές!!! Η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να συναγωνιστεί την Χρυσή Αυγή στα πογκρόμ μεταναστών, δεν δίστασε να στείλει μπάτσους - ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ακόμα και μέσα στο Άσυλο, το οποίο αποτελεί κεκτημένο δεκαετιών και προασπίζει τα δικαιώματα του λαού, των κατατρεγμένων, των εξεγερμένων.

Η ρατσιστική έξαρση και η ωμή βία, που έχουν γίνει πλέον καθημερινός βίος, στο κέντρο της αθήνας, είναι αποτέλεσμα μίας συνολικής επίθεσης στα δικαιώματα μας, τα οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις μνημονιακές πολιτικές της, έχει βάλει στο στόχαστρο. Όλοι εκείνοι που καλλιεργούν την τρομοκρατία, έχουν ως βασικό στόχο να πλήξουν τις κοινωνικές αντιστάσεις και τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας! Είναι δεδομένο πως για την κυβέρνηση η καταστολή και η καλλιέργεια του φόβου αποτελούν το τελευταίο της οχυρό απέναντι στην αγανάκτηση της κοινωνίας για τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.

 Εμείς ως Αριστερή Ενότητα θα αγωνιστούμε, όπως το κάναμε και στο παρελθόν για την προάσπιση του ασύλου και την περιφρούρησή του. 

ΕΞΩ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ.

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!

Ή εμείς ή αυτοί

Η σκληρή ταξική επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τσακίζει όλα τα κοινωνικά κεκτημένα δικαιώματα δεν θα μπορούσε να αφήσει αννέγγιχτη την ίδια την ανθρώπινη ζωή. “Έχουμε πόλεμο” δηλώνει σε διαδοχικές τοποθετήσεις του ο Γ .Παπανδρέου, έναν σκληρό ανελέητο πόλεμο ενάντια στον κόσμο της δουλειάς και της νεολαίας. Στα πλαίσια αυτού του ταξικού πολέμου επέλεξε η κυβέρνηση να καταφύγει στο τελευταίο οχυρό της κυριαρχίας, τη φυσική απρόκλητη βία εναντίον όσων αγωνίζονται για το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή. Αυτή τη στιγμή ένας 30χρονος διαδηλωτής χαροπαλεύει, χτυπημένος βάναυσα στο κεφάλι από τις δολοφονικές συμμορίες της ΕΛΑΣ. Η κρατική αυτή δολοφονική επίθεση δεν ήταν τίποτα διαφορετικό από την απάντηση της κυριαρχίας στη μαζική λαϊκή κοινητοποίηση της 11ης Μαϊου. Η κατασταλτική απάντηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην μαζική απεργιακή διαδήλωση έναν χρόνο μετά το μνημόνιο δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο ποιά είναι η διαχωριστική γραμμή που διατρέχει όλη την ελληνική κοινωνία. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των συνοδοιπόρων της να οργανώσουν έναν πιο αυταρχικό, επιθετικό και κερδοφόρο καπιταλισμό η ανθρώπινη ζωή έχει μικρή αξία.
Στην Ελλάδα του μνημονίου και του σκληρού εργασιακού μεσαίωνα που χτίζουν, τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες μας δεν χωράνε. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, η αστυνομική καταστολή κάθε λαϊκής κινητοποίησης έχει αναβαθμιστεί το τελευταίο διάστημα, τα κρούσματα σοβαρών τραυματισμών και ακραίας δολοφονικής αστυνομικής βίας είναι πολλά, είναι απολύτως σύστοιχη με την ταξικά βίαιη πολιτική της κυβέρνησης η σημερινή αλλά και παλιότερες δολοφονικές επιθέσεις. Το κακό για τους "άρχοντές" μας είναι ότι η δολοφονική βία και η καταστολή είναι πράγματι το τελευταίο οχυρό τους, Πρέπει να μας ξαναβρούν μπροστά τους δυνατότερους, πιο οργανωμένους, ανυποχώρητους.
Χαιρετίζουμε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη, άνεργο και άνεργη, κάθε νέο και νέα που διαδήλωσε ενάντια στην άθλια πραγματικότητα και το ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον μαζικό, ανυποχώρητο αγώνα για να ηττηθεί και να καταρρεύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το μνημόνιο, για να βγούμε από τη κρίση προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας.

Ο νέος νόμος κλείνει... το τμήμα μας (Πλάκα μας κάνουν οι Δαπίτες;)

Πράγματι ο νέος νόμος διαλύει την Δημόσια, Δωρεάν παιδεία όπως την ξέραμε.

Ας μας πούνε λοιπόν οι συνάδελφοι της ΔΑΠ ποια ήταν η τελευταία φορά που αγωνίστηκαν ενάντια στην κατάθεσή του..

Ας μας πούνε τι κάνανε όταν οι Διαμαντοπούλου έκανε διάλογο με τους πρυτάνεις στο Ρέθυμνο και στο Λαύριο..

Ας μας πούνε πότε καλέσανε τελευταία φορά συνέλευση για να κουβεντιαστεί (έστω) το θέμα..

Μάλλον δεν έχουν και πολλά να απαντήσουν, γιατί το μόνο που ξέρουν να κάνουν πάρα πολύ καλά είναι πάρτυ, χορούς σε club και σε μπουζούκια, εκδρομές στο Bansko, τουρνουά 5χ5 και τάβλι, μοίρασμα σημειώσεων υποκαθιστώντας τη γραμματεία και να σαμποτάρουν Γενικές Συνελεύσεις ...

Να σαμποτάρουν τις Γενικές Συνελεύσεις αυτές οι οποίες γίνονται για να μην περάσει ο νέος νόμος - έκτρωμα Διαμαντοπούλου, για να παίρνουμε τα βιβλία που μας ανήκουν δωρεάν, για να έχουν αξία τα πτυχία μας και για να διεκδηκούμε συλλογικά και αγωνιστικά τα βασικά μας δικαιώματα και να υπερασπιζόμαστε τα κεκτημένα μας.    

Γιατί άραγε άρχισαν να αχολούνται ΤΩΡΑ τόσο πολύ με το νέο νόμο;

Η απάντηση είναι πολύ απλή: Γιατί ΤΩΡΑ πλησιάζουν οι εκλογές (τυχαίο;) και είναι καλή ευκαιρία να χτυπήσουν την κυβερνητική παράταξη ΠΑΣΠ...

Η ΔΑΠ, η παράταξη-απολογητής της Μαριέττας Γιαννάκου, που στήριξε τον προηγούμενο αντιδραστικό νόμο-πλαίσιο ο οποίος έδωσε τέρμα στα δωρεάν συγγράμματα και επέβαλε managers, πλάνα ανάπτυξης, πειθαρχικές επιτροπές και διαγραφές φοιτητών, αρκείται σε ένα ρόλο παρατηρητή καταγγέλλοντας την κυβέρνηση με μόνο στόχο την μικροπολιτική της αντιπαράθεση με την ΠΑΣΠ, αφού πλέον δεν είναι αυτή η κυβερνητική παράταξη. Ωστόσο αρνείται να μπει σε οποιαδήποτε συζήτηση ή προσπάθεια ενεργοποίησης των συλλόγων, πιστή στην πρακτική της απονέκρωσης οποιαδήποτε συλλογικής διαδικασίας μέσα στο πανεπιστήμιο που θα μπορούσε να βάλει το σύλλογο σε αγωνιστική τροχιά.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΕΜΕΙΣ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 11/5, 10.30 Μουσείο

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Η Αριστερή Ενότητα καλεί τους φοιτητές του Οικονομικού να υπογράψουν για τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης την Τρίτη 10/5  με θέματα:
-την συμμετοχή του συλλόγου στην πανεργατική απεργία την Τετάρτη 11/5
-το νέο νόμο Διαμαντοπούλου
- την περικοπή των συγγραμμάτων
-ζητήματα σχολής (κενά στο πρόγραμμα 1ου έτους, επιστροφή βιβλίων που έχουν μείνει στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου στους φοιτητές που τα δήλωσαν, χρισημοποίηση του ανακαινισμένου κτηρίου)

Η υπεύθυνη δύναμη ΠΑΣΠ που έχει δεσμευτεί από το πλαίσιό της να γίνει νέα Γ.Σ. στις 11/5 ήδη αρνήθηκε τη διεξαγωγή της (!) βρίσκοντας ως δικαιολογία πως εκείνη τη μέρα έχει ημερίδα.

Το σύλλογο δεν τον ενδιαφέρουν οι ημερίδες και τα πάρτυ, αλλά το τι θα γίνει με το μέλλον του και δε θα αφήσει άλλους να αποφασίσουν για αυτό.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 10/5

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΝΟΜΙΚΗΣ….

Ένας νεκρός σύλλογος?

Τα τελευταία χρόνια  η κατάσταση στο φοιτητικό μας σύλλογο πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο… Η πολυετής αυτοδυναμία της ΔΑΠ  σε συνδυασμό με την φοβικότητά της απέναντι στις συλλογικές διαδικασίες  έχουν οδηγήσει τον σύλλογο σε μια ημιθανή κατάσταση και έχουν καταστήσει τις συνελεύσεις γεγονός της χρονιάς με μόλις μια συνέλευση φέτος…

Από την άλλη (η μήπως από την ίδια?)  η κυβερνητική Πασπ μένει μόνο σε διακηρυκτικές κορόνες συνελεύσεων χωρίς να τις επιδιώκει επί τις ουσίας καθότι γνωρίζει ότι μέσα στο αμφιθέατρο η αυταπόδεικτη  σχέση της με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα φανεί σε όλο της το μεγαλείο και για αυτό το λόγο κρύβεται πίσω από την ΔΑΠ μη κάνοντας ουσιαστικά κάτι για την διεξαγωγή γεν. συνελεύσεων.  Έτσι το συνδικαλιστικό τοπίο της σχολής στερείται πολιτικής και είναι γεμάτο από μπουζούκια, πάρτυ, σημειώσεις ,εκδρομές  ,5χ5κλπ…

Όμως αυτό δεν είναι συνδικαλισμός, δεν είναι πολιτική, δεν απατάει στα υπαρκτά και ολοένα  αυξανόμενα προβλήματα των φοιτητών οι οποίοι όμως δείχνουν ότι έχουν βαρεθεί να αποφασίζουν για αυτούς χωρίς αυτούς… Απόδειξη : η (μια και –ελπίζουμε όχι- μοναδική) φετινή Γεν. συνέλευση και η Ένταση με την οποία η φοιτητές κατακεραύνωναν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ…

 Δυστυχώς η ΠΚΣ-ΜΑΣ απουσίαζε από την συνέλευση –ήταν σε εκδήλωση του ΚΚΕ-  δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο πόσο απαξιώνει και αυτή τις διαδικασίες του συλλόγου….

Υπάρχει απάντηση?

Κι όμως, όπως έχουμε ξαναπεί, κάτι κινείται στον σύλλογο…  Κάτι κινείται και αυτό φαίνεται από τις κουβέντες των φοιτητών μέχρι την συνέλευση … Κάτι κινείται και έχει έρθει η ώρα να αλλάξει τα πράγματα… Να σπάσει την θανατηφόρα αυτοδυναμία της Δαπ στην σχολή, να δυναμώσει τις συλλογικές διαδικασίες, να δυναμώσει την φωνή των φοιτητών.

Να σπάσει την αυτοδυναμία όχι με μια απ’ τα ίδια… Αλλά δυναμώνοντας την φωνή της αριστεράς… Της Αριστεράς εκείνης που παλεύει για δημοκρατία στο σύλλογο , που δεν λειτουργεί με όρους ανάθεσης αλλά με όρους συμμετοχής. Που παλεύει για την Ενότητα γιατί την θεωρεί αναγκαία προϋπόθεση νίκης. Που απέναντι στο Βansko και τον Καρρά θέτει ζητήματα όπως αυτά των συγγραμμάτων και του νέου νόμου Διαμαντοπούλου. Της αριστεράς που δεν είναι φοβική απέναντι στο συντονισμό και την κοινή δράση, της αριστεράς που είναι πολύχρωμη και πλουραλιστική, της αριστεράς που είναι ζωντανή…  

Για να δούμε τα αστέρια πρέπει να σηκώσουμε το κεφάλι…

Η Αυτοδυναμία Πεθαίνει

Ο Σύλλογος Ανασταίνεται…..